Ironman Frankfurt 2017: een verslagje

Zondag 9 juli 2017: D-day = raceday.
Na een aantal dagen eten, drinken, rusten, even zwemmen, fietsen en lopen in de buurt van Frankfurt was het eindelijk zo ver. Ik zeg eindelijk want de laatste dagen voor zo'n wedstrijd slepen zich eigenlijk voort met inschrijven, racebriefing, inchecken fiets - en loopmateriaal enz. Gelukkig waren mijn vrouw en kindjes, mijn schoonmoeder er ook bij om voor de nodige afleiding te zorgen.
De dag voor de start kwamen ook mijn broer en trainer (Dominic De Caluwé - Crescendo) ook aan om me bij te staan de volgende dag.
Zondagnacht dan om half vier opstaan om nog een laatste echte maaltijd te verorberen zodat deze drie uur later aan de start wat verteerd is. Er zijn gezelliger momenten om kip met rijst te eten.
Tegen 5 uur 's morgens inchecken in de wisselzone en alle materiaal klaarzetten voor de race. Het beloofde alvast een mooie dag te worden met veel zon (maar geen 40 graden zoals twee jaar terug) en een temperatuur van om en bij de dertig graden. De watertemperatuur stond ons ook toe met wetsuit te zwemmen wat alvast een voordelig verschil was met twee jaar geleden.
Tegen half zeven kon ik rustig naar de start gaan om mijn broer en trainer nog even te zien alvorens mijn wetsuit aan te trekken en in mijn startbox van 1u05-1u10 te gaan staan. Rolling start betekent heel rustig starten op eigen tempo zonder gevecht. Ik zwom in een luxepositie tussen alle andere atleten van hetzelfde niveau, geen enkele tik gekregen dus. Dit resulteerde in een goede zwemproef van 1:07:37 op die 3800m en geen meter teveel gezwommen. Het strand oplopen bergop, voetjes afspoelen, zak uit het rek nemen en wisseltent binnen om fietsmateriaal aan te doen en zwemmateriaal achter te laten bij een van de vele vrijwilligers.
Bij aanvang van het fietsen knal ik al snel aan een 40 km/u langs de afgesloten autostrade naar Frankfurt toe om de twee lussen ten noorden van deze grootstad aan te vatten. Alles verliep op schema gedurende deze volledige fietsproef, voeding ging goed, ik verteerde de hellingen (1000 hoogtemeters) behoorlijk maar moest toch even het tempo in het oog houden in de tweede ronde. Er komt ten slotte nog een marathon aan. Na 180 km in 5:21:51 kon ik mijn fiets aan de vrijwilligers afgeven om mijn loopschoenen aan te trekken. Petje op en compressiekousen aan terwijl de vrijwilligers me insmeren met zonnecrème want het belooft een 'warmathon' te worden. De eerste twee ronden van de vier verliepen volgens plan maar in de derde ronde moest ik wat tempo prijsgeven en me van bevoorrading naar bevoorrading begeven. Het ophalen van het laatste gekleurde armbandje zorgde voor de nodige mentale boost om richting finish te lopen. Na een zware marathon (42,195 km) van 4:45 liep ik trots, blij, moegestreden de finish voorbij. Finishtijd: 11u 24 met de woorden van de speaker "You are an ironman" en alweer een medaille rijker. Unfinished business van twee jaar terug (opgave wegens uitdroging na 8u30) bleek goedgemaakt. Daarbij nog een 25 minuten sneller dan mijn deelname aan Challenge Roth. Het zien van mijn kompanen (Wim en Mario - reeds gefinisht) en mijn broer en mijn trainer en vooral Severine en de kindjes maakte me wel erg emotioneel en dolgelukkig. Snel naar het koud bad, douches, eten en drinken om even te bekomen en richting auto en verblijf te strompelen.
De volgende dag vertrokken we immers alweer huiswaarts met een ervaring rijker.
Bedankt aan allen die thuis supporterden, Severine om zoveel steun om alle trainingen en voorbereidingen te dulden en om samen met de kindjes zo hard te supporteren telkens weer, trainer Dominic (Crescendo) voor de begeleiding, mijn broer voor de support en de foto's, vrienden en familie  team Adapp voor de teamgeest en de trainingen samen, Ridley voor de topfiets ...

Op naar het  volgende doel?
Ik noteer alvast IRONMAN HAMBURG 28 juli 2019.